Tanıtım: Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası, 4915 Sayılı Kara Avcılığı Kanununun 4. maddesine göre tescil edilmiş olup, sıcak noktanın en doğusu hariç büyük bir bölümü ulu geyik ve karacanın korunması için Yaban Hayatı Koruma Sahası olarak koruma altında bulunmaktadır. Yenice Orman İşletme Müdürlüğü sınırları içinde Bakraz, İncedere ve Sarıot İşletme şefliklerinin tamamını; Camiyanı, Göktepe, Kayadibi, Yenice, Çitdere ve Şimşirdere Orman İşletme şefliklerinin ise belli bölümlerini içeren saha; toplam 26.687,78 hektarlık bir alana yayılmaktadır.
Türkiye'nin en büyük blok ormanlarından biri olan ve uçsuz bucaksız bir orman denizini andıran Yenice, Batı Karadeniz Bölgesi'nde, yaklaşık 75.000 hektarlık bir alanı kaplamaktadır. Türkiye'nin en bakir orman habitatları arasında yer alan Yenice Ormanları; bitkiler, kuşlar, memeliler ve sürüngenler gibi pek çok canlıya yaşam ortamı sağlamaktadır. Yenice Ormanları, İncedere ve Şimşirdere/Çitdere su toplama havzaları içindeki yamaçlarda çok geniş alanlar kaplayan el değmemiş, geniş ve iğne yapraklı karışık doğal yaşlı ormanları; anıt niteliğindeki ağaçları; derin vadileri; akarsu ekosistemleri; barındırdığı yaban hayatı çeşitliliği ve yoğunluğuyla, biyolojik çeşitlilik açısından son derece zengin bir alandır. Bir ağaç müzesi niteliğindeki bu ormanlar, dokuzu Türkiye'de bulunan, Avrupa ormanlarının acil olarak korunması gereken 100 sıcak noktasından biri olarak kabul edilmektedir. Türkiye'de biyolojik çeşitlilik ve peyzaj değerleri açısından olağanüstü önem taşıyan 9 önemli orman alanından biri olan Yenice Ormanları, 1999 yılında "Sıcak Nokta" olarak belirlenmiştir. Bu sıcak nokta alanları aynı zamanda, WWF tarafında Avrupa ölçeğinde korunması gereken 100 Sıcak Nokta arasında yer almaktadır.
Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası'nın kuzeyi, Erecekbaşı Tepe'den gelen sırt hattı üzerinde bulunan 1078 rakımlı isimsiz tepenin doğusundaki 1060 rakımlı isimsiz tepeden başlayarak, Dömek Tepe (1176 m), Sömelek Tepe'nin (1083 m) kuzeyindeki isimsiz tepeyi ve 941 rakımlı isimsiz tepeyi birleştiren sırt hattını takip ederek buradan Kireören Deresi'ne inmektedir. Bu derenin akış istikametinde devam ederek İncidere ile birleştiği yerde son bulur. Buradan kuzeye doğru İnce Dere'yi takip ederek, Çubukeren Deresi'ne bağlanarak 1,5 km bu dereyi takip ederek, dere sapağından Kurtlukkışı Deresi'nin doğusundaki sırt boyunca ilerleyerek 910 rakımlı isimsiz tepeye gelir; buradan doğuya 1203 rakımlı Dikmen Tepe'ye bağlanır, Alaçamlık Sırtı'nı takip ederek, Arslanbaşı Tepe (809 m), kuzey doğuya Damyanı Deresi ile Şimşir Dere'nin kesiştiği noktaya bağlanıp güneydoğu istikametinde Şimşir Dere'yi izler.
Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası doğusu, güneye doğru Şimşir Dere'yi takip eder, Çit Dere'ye bağlanıp Hodulca Tepe'de (1779,7 m) son bulur.
Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası batısı, Aynalı Tepe'den (1222 m) başlar güneyden kuzeye doğru Kurtluca Tepe, Tuzla Tepe (1136 m), Kertil Tepe, Kayabaşı Tepe, Buzluyer Tepe'den geçerek kuzeybatı sınırındaki Sofralı Kütük Tepe'ye ulaşır. Güney sınırının bittiği 1020 rakımlı isimsiz tepeden kuzey istikametine doğru Öksüzsalak Tepe (1042 m), 1071 rakımlı isimsiz tepe ile 1056 rakımlı isimsiz tepeyi birleştiren sırt hattını takip ederek 1078 rakımlı isimsiz tepenin batısındaki 1060 rakımlı tepeden devam ederek Dömek Tepe'de (1176 m) son bulur.
Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası güneyi, Çubuk Sapağı noktasının hemen doğusundaki 1150 rakımlı isimsiz tepeden başlayarak, kuzeye doğru 1221rakımlı Aynalı Tepe'ye çekilen düz hat ve bu tepeden Kireççik Deresi'nin Değirmencik Deresi'yle birleştiği noktaya çekilen düz hat, bu noktadan doğuya doğru 1266 rakımlı Diken Tepe'ye, buradan 1056 rakımlı Zetlik Tepe'ye doğru, buradan 1072rakımlı Doğan Tepe'ye, buradan 1377 rakımlı Güney Ören Tepe'ye, buradan 1329 rakımlı Kertil Ağıl Tepesi'ne, buradan 1327 rakımlı Otluca Tepe'ye, buradan 1707 rakımlı Gelintaşı Tepesi'ne, buradan Eskipazar, Mengen ve Karabük sınırlarının birleştiği bölgedeki 1819 rakımlı Kındoruk Tepesi'ne çekilen düz hat, bu noktadan Topalaklıdüz Sırtı, Uzunavşar Tepe, Bakırlı Tepe, Yarımca Güney Tepe (1492 m), Meşeliburun Tepe, Kocaoluk Tepe (1497 m), Bağlan Tepe, Hodulca Tepe'de (1779,7 m) son bulur.
Yönetim Planı 2012 yılında onaylanmıştır.
Ulaşım: Ulaşım için, Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası, Karabük'ün en batıdaki ilçesi konumunda olan Yenice'de, İl Merkezine 35 km mesafededir. Yenice ilçe merkezinden güney istikametine hareket edildiğinde 10 km sonra Fındıkaltı Mevkiinde saha sınırları başlar.
Biyolojik çeşitlilik-Ekosistem:
Flora: Yenice Yaban Hayatı Geliştirme Sahası, P.H.Davis'in Türkiye Haritası Kareleme (Grid) Sistemi'ne göre, A4 karesinde yer almaktadır. Karadeniz Bölgesi'nin Batı Karadeniz Bölümü içerisinde yer alan Karabük İli Yenice İlçesi sınırları dahilindedir.
Belirlenen orman toplumlarının silvikültürel açıdan incelenmesi gerçekleştirilmiştir. Bu orman toplumları:
-Göknar (Abies bornmuelleriana) - Kayın (Fagus orientalis) ormanı: Pinus sylvestris'li ve Ilex colchica'lı (Çoban püskülü) olmak üzere iki alt birimi vardır.
Sarıçamlı göknar-kayın ormanı: 1180-1570 m yükseklikleri arasında bulunur, tüm katlarda göknarın payı fazladır. Tipik variyant ve Moneses uniflora variyantı olmak üzere iki alt birimden oluşur.
Tipik variyant: 1100-1570 m yükseklikler arasında bulunur.
Moneses uniflora variyantı: 1200-1550 m yükseklikler arasında bulunur.
Ilex colchica'lı göknar-kayın ormanı: 1000-1570 m yükseklikleri arasında bulunur, Rhododendron ponticum variyantı ve Tipik variyant olmak üzere iki alt birimden oluşur.
Rhododendron ponticum variyantı: 1000-1300 m yükseklikler arasındadır.
Tipik variyant: 1100-1400 m yükseklikler arasındadır.
-Porsuk-kayın ormanı: Alt birimi yoktur, 900-1350 m yükseklikler arasındadır.
-Kayacık (Ostrya carpinifolia)-ıhlamur (Tilia rubra) ormanı: Kireçtaşları üzerinde yer alan bu toplumun tipik varyant ve Quercus macranthera variyantı olmak üzere iki alt birimi vardır.
Tipik variyant: 900-1150 m yükseklikler arasındadır.
Quercus macranthera subsp. syspirensis (İspir meşesi) variyantı: 1000-1150 m yükseklikler arasındadır.
-Melamphyrum arvense (Tarla bıldırcın buğdayı)–Çoruh meşesi (Quercus dschorochensis) ormanı: 800-1300 m yükseklikleri arasında bulunur, Rhododendron ponticum variyantı ve Tipik variyant olmak üzere iki alt birimden oluşur.
Rhododendron ponticum variyantı: 800-1050 m yükseklikler arasındadır.
Tipik variyant: 850-1300 m yükseklikler arasındadır.
-Sarıçam-karaçam (Pinus nigra) ormanı: Alt birimi yoktur, 1350-1450 m yükseklikler arasındadır.
-Kayın ormanı: Alt birimi yoktur, 900-1200 m yükseklikler arasındadır.
-Istranca meşesi (Quercus hartwissiana)-kayın ormanı: Tipik variyant ve Abies bornmuelleriana variyantı olmak üzere iki alt birimden oluşur:
Tipik variyant: 1000-1300 m yükseklikler arasında gelişim gösteren iki alt birimi (subvariyantı) vardır.
Abies bornmuelleriana variyantı: 1000-1200 m yükseklikler arasındadır.
Fauna: Yaban Hayatı Geliştirme Sahasının hedef türlerini teşkil eden yaban boz ayı, geyik, karaca, kurt, tilki, çakal, porsuk, yabani kedi, sansar ve gelinciğin alan sınırları içerisindeki çeşitlilik ve zenginlik arz eden ekosistem tipleri (özellikle orman ekosistemleri) içerisinde yaşadığı ve yaşamsal faaliyetlerini (beslenme, barınma, gizlenme, üreme, avlanma, kışlama, vs.) yürüttüğü tespit edilmiştir.
Yenice YHGS; dünyanın, fauna elemanlarına göre ayrılmış olan, Türkiye'nin dahil olduğu Palearktik Zoocoğrafik Bölgesi içinde yer almaktadır. Bu sebeple bölgenin bileşimi ve yapısı, palearktik faunanın bir parçası olarak görülmektedir. Yenice YHGS'ında var olan hayvan türleri çeşitliliği, bölgenin birçok farklı habitata sahip özel zoocoğrafik bölge olduğunu göstermektedir. Bölge, Avrupa'dan Asya ve Afrika Kıtası'na doğru geçiş yapan ormana bağımlı birçok hayvan türünün hem Anadolu'ya geçişini sağlamakta, hem de bu türlere Anadolu'da beslenme, barınma ve üreme için ideal ekosistemler sağlamaktadır. Bölgenin de içinde bulunduğu Batı Karadeniz Dağları, içindeki su kaynakları, yeşil alan örtüsü ve çeşitli besin zincirinin her kademesine ait çeşitli hayvan grupları ile Avrupa'dan gelen ormana bağımlı fauna elemanlarını barındırıp, bu türlerin Anadolu'nun iç kısımlarına geçişini engelleyen bir bariyer görevi görmektedir. Bu bakımdan "Yenice Ormanları" ormana bağımlı bu türlerin Batı Karadeniz Bölgesi'nde yaşayabilecekleri sınırlı ve önemli alanlardan biridir
Memeliler: Kızıl geyik, boz ayı, yaban domuzu, karaca, kirpi, köstebek, yabani tavşan, sincap, kurt, çakal, tilki, gelincik, ağaç sansarı, kaya sansarı, porsuk, susamuru, fındık faresi, kızıl orman faresi, küçük orman faresi, yediuyur, küçük nalburunlu yarasa.
Kuşlar: Küçük kartal, İspinoz, Orman Tırmanıcı kuşu, Kızılgerdan, Karatavuk, Büyük Baştankara, dağ Bülbülü, Çit Kuşu, Alakarga, Ak Kuyruksallayan, Sarı Kuyruk Sallayan.
Sürüngenler: Tosbağa, Büyük Yeşil Kertenkele, Küçük Yeşil Kertenkele, Yarı sucul yılan, Su yılanı.
Hedef Türler: Kızıl Geyik, boz ayı, karaca.
EKOTABAN LİNKİ
