Bartın ve Karabük İlleri mülki hudutları üzerinde yer alan 6374,31 hektarlık alan 13.09.2006 tarihli Bakanlar Kurulu Kararı ile yaban hayatı geliştirme sahası olarak ilan edilmiştir. Bartın'ın Ulus ilçesinde bulunmaktadır. Sahanın yaklaşık 2000 ha. lık kısmı Karabük ili sınırları içerisinde kalmaktadır. Türkiye'nin biyolojik zenginliğini oluşturan birçok memeli türü habitat kaybı ve kanunsuz avcılık sebebiyle bugün yok olma noktasına gelmiştir. Bu türlerden Geyik (Cervus elaphus), Karaca (Capreolus capreolus) ve Ayı (Ursus arctos) gizlenebilecekleri çok az bölgeden biri olan Batı Karadeniz Dağların'da öncelikli hedef türler durumundadır. Ayrıca besin zincirinde üst sıralarda bulunan ve bu özellikleri ile yaban hayatındaki ekolojik dengenin sağlanmasında çok etkin rol üstlenen önemli karnivor türlerinden kurt (Canis lupus), tilki (Vulpes vulpes), çakal (Canis aureus), porsuk (Meles meles), yabani kedi (Felis silvestris) sansar (Martes martes) ve gelincik (Mustela nivalis) de hedef türler olarak değerlendirilebilmektedir.

          Sahanın kuruluşunda seçilen hedef türler Karaca (Capreolus capreolus L.) ve Geyik (Cervus elaphus L.)'tir. Kayın, göknar, sarıçam, karaçam, meşe, gürgen, dişbudak, kavak, porsuk, akçaağaç, çınar, ceviz gibi odunsu ağaçlar bulunmaktadır. Sahanın %95'inden fazlası Kayın ve Göknar, %4'ü Sarıçam ve yaklaşık %1'i Gürgen ve diğer yapraklı türlerden oluşmaktadır. Ayrıca sahada ayı üzümü, çobanpüskülü, ahududu, böğürtlen, orman çileği, üvez, yabani fındık, orman gülü, yaban gülü, mürver, kızılcık gibi ağaççık ve çalılar ile eğrelti-çayır otları, dereler boyu sazlıklar bulunmaktadır. Yöreye özgü yenilebilir mantar türleri de mevcuttur.

         YHGS'nın  bazı noktaları zorlu arazi koşulları ve yaban hayatının varlığından dolayı tehlike arz etmektedir. Sahanın kurulmasındaki hedef tür olarak seçilen Kızıl geyik, Karaca'nın yanında CITES Sözleşmesi ile koruma altına alınmış olan Yaban kedisi ve Boz ayının alanda bulunması alan için önemli bir biyolojik çeşitlilik değeri oluşturmaktadır. Bu türlerin yanında kurt, çakal, porsuk ve tilki gibi predatörlerin varlığı alandaki ekosistemin sağlıklı olduğunu gösteren bir kanıt olarak karşımıza çıkmaktadır.

         Yaban Hayatı Geliştirme Sahası içinde yerleşim yeri bulunmaması, ormanların kesintisiz devam etmesi ile yaban hayatı için habitatların bütünlük arz etmesi, tarım arazisi ve insan kullanımlarından uzak olması sebebiyle yaban hayvanları üzerindeki kaçak avcı baskısının azalması gibi etkenler buradaki yaban hayatı ve diğer değerlerin korunmasında ve günümüze kadar ulaşmasında en önemli unsurlardır.

        Alandaki doğal, yaşlı, karışık, parçalanmamış ve büyük alanlar teşkil eden ormanların bulunması ekosistemin bütünlüğünü gösteren çok önemli bir değerdir.